Interview met Ballack Art House Interview met Ballack Art House

“Wanneer je niet een beetje voor een foto hebt moeten zweten, dan is het meestal geen uitstekend shot.”

“Wanneer je niet een beetje voor een foto hebt moeten zweten, dan is het meestal geen uitstekend shot.”

Ivan startte Ballack Art House met de visie om lifestyle afbeeldingen voor iedere ruimte te ontwikkelen. Zijn fotografie ontstijgt echter tijd en plaats, wat een vervaagde nostalgie oproept die net zo goed zijn weg vindt in het Californië van de jaren ‘70 als in het huidige Zuid-Afrika. Verlaten landschappen, vintage voertuigen en popart fotografie versmelten tot een visueel verhaal van verlangen. We spraken met Ivan over het scouten van locaties, old-school esthetiek en skateboarden.

Hoe ben je met fotografie in aanraking gekomen en wat was de eerste foto die je ooit nam?

Mijn moeder had een old-school filmcamera tijdens mijn jeugd. Ik werd als een magneet aangetrokken tot het apparaat en leerde hoe ik foto’s moest schieten en de focus moest instellen, door met de verschillende knoppen te drukken. De eerste schoot ik in 1987, met een wegwerpcamera. De foto was van een vriend die aan het skateboarden was – we hadden een provisorische half-pipe gemaakt van een enorm billboard en hebben hier weken op geskate.

Vertel ons iets meer over de foto die voor jou het leukst was om te nemen en het verhaal erachter.

Mijn favoriet is “Pine Nutty”. Deze foto rakelt geweldige herinneringen op, ik nam hem in een periode waarin ik helemaal into fotografie was en begon met een eenvoudige mobiele telefoon. Het is een van de foto’s waarmee ons JUNIQE-avontuur begon. Dat was een leuke tijd.

Welke technieken gebruik je? Hoe steek je verschillende effecten en stijlen in jouw werk?

Ik probeer om mijn camera als artistiek medium te zien, door op de layout en het creatieve aspect achter een shot te focussen. Daarna speel ik, totdat ik het gewenste effect bereikt heb, met de afbeelding in Photoshop. Ik heb altijd het gevoel dat je, wanneer je niet een beetje hebt moeten zweten voor de foto, je meestal geen uitstekend shot hebt gecreëerd. Een gouden regel die ik probeer na te leven is om iedere dag één goed shot te doen – dan ben ik tevreden.

Er ligt een retro laagje over jouw werk. Wat brengt jou terug in het verleden?

Deze aantrekkingskracht zit hem in de eenvoud van creativiteit van toen. Ik ben van binnen oldschool.

 

Je hebt een oog voor het vinden van eenvoudige en tegelijkertijd prachtige patronen in de natuur en in architectuur. Hoe ga je te werk wat het vinden en fotograferen van deze patronen betreft?

Dat zou betekenen dat ik mijn geheime formule zou verklappen, is het niet? Ik hou ervan om plaatsen die ik nog niet ken te onderzoeken, zelfs als die in mijn eigen buurt zijn. De sleutel tot succes is niet zo moeilijk: ontdekken, spelen en lol maken. En het creëren van een goede balans binnen de kaders.

Van vervaagde Coca Cola uithangborden tot verlaten McDonald's-vestigingen, je lijkt gefascineerd door de iconografie van massareclame. Kun je hier iets meer over vertellen?

Mijn eerdere interesse voor massamedia komt voort uit mijn studie in advertising. Ik volgde een pad van art direction en design binnen brand communications. Designs van bepaalde merken hebben mij altijd beïnvloed.

Transport is een wederkerend thema in jouw werk. Wat brengt jou aan het reizen? Ben je een kunstenaar die altijd onderweg is?

Ik reis rond maar nog lang niet genoeg. Mijn liefde voor transport komt sowieso bij mijn liefde voor auto’s vandaan. Auto’s hebben mij laten zien welk soort design volwassen aan het worden was. Ik hou ervan om oude modellen te ontdekken en hun schoonheid te delen.

Je refereert naar jouw fotografie als “lifestyle images”. Hoe ben je bij de term gekomen?

“Lifestyle images” verwijzen naar werken die goed in huis kunnen worden opgehangen – van wanddecoratie tot een verzameling prints op meubelen en woonaccessoires. De term hint ook naar “smaak” of “klasse”. Het verspreidt een beetje het gevoel van veel te hebben gereist, met een hintje speelsheid in de mix.

Als je door de ruimte en tijd zou kunnen reizen, naar welk tijdperk en welke plek zou je dan gaan en waarom?

Ik zou de klok terugdraaien naar de jaren ‘80 en een duik nemen in de Californische skate-kunst en muziekscene. Te veel van mijn helden komen uit de tijdperk.

Bedankt, Ivan!

Tekst: Nicholas Potter

Vertaling: Laura Veneklaas