Extravagante eenvoud Extravagante eenvoud

Fotograaf Marcus Cederberg over zijn gestileerde minimalistische opnames

Fotograaf Marcus Cederberg over zijn gestileerde minimalistische opnames

“Meer zeggen door minder te laten zien”, dat is het motto wat Marcus Cederberg voor ogen houdt wanneer hij de straten van Zweden, Dubai of ergens anders verkent. De minimalistische fotograaf heeft een sterk oog voor het herkennen van motieven die op de voorgrond treden en de verbeelding van de kijker prikkelen. Van wolkenkrabbers tot rijen ramen en vanuit de lucht geziene voetgangersoversteekplaatsen, Marcus speelt graag met details die de bijna perfecte symmetrie van zijn opnamen verstoren.

Lees meer over het creatieve proces van de Zweedse fotograaf, wiens universum ons zowel betovert als intrigeert.

Marcus werd eigenlijk per toeval fotograaf. Toen hij in 2014 zijn Instagram-profiel @marcuscederberg opende, had hij zich niet kunnen voorstellen dat hij zo succesvol zou worden. "Ik had niet de intentie om kunstenaar te worden, maar merkte vrij snel dat mijn minimalistische foto's succesvol waren – mensen vroegen me waar ze ze die konden kopen. Toen Instagram mij selecteerde als ‘voorgestelde gebruiker’ en enkele duizenden mensen me begonnen te volgen, kwam alles in een stroomversnelling." Het is deze online erkenning die hem vertrouwen heeft gegeven in zijn werk. Ook leidde dit ertoe dat hij werd benaderd door @fotografiska, het Zweeds Fotomuseum, voor een Instagram takeover.

Hoewel je dit op het eerste ogenblik misschien niet zou verwachten, speelt negatieve ruimte in Marcus’ foto’s de hoofdrol: leegte is het element dat de essentiële details van zijn foto’s benadrukt. “Bij ieder beeld probeer ik de nieuwsgierigheid van de toeschouwer te wekken, een kort verhaal te vertellen. Hoe meer negatieve ruimte, des te groter de uitdaging.” Neem bijvoorbeeld zijn vanuit de lucht geschoten beeld ‘Yeti’, waarin je slechts de voetstappen en de schaduw van het onderwerp ziet. De toeschouwer van het beeld is wordt zo onderdeel van het spektakel – hij is vrij om zich de identiteit, herkomst en bestemming van de persoon voor te stellen.

Mensen zijn in Marcus’ werken echter niet vaak het onderwerp. “In mijn volgende leven zou ik graag weten hoe ik portretten van schieten! Voor nu zijn de silhouetten in de foto’s details. Ik gebruik ze als ontwrichtende elementen: ze breken terugkerende patronen, negatieve ruimtes of zijn er nu eenmaal om de nieuwsgierigheid van de toeschouwer te wekken. “Want Marcus’ echte specialiteit, dat is het fotograferen van interessante stedelijke details: muren trappen, ramen en bruggen.

Met het creëren van dit beeld wilde ik een gevoel van beweging en reizen oproepen, van kleine alledaagse trips tot aan de meer filosofische reizen in het leven.

De architectuur aficionado vereeuwigt graag imposante gebouwen. “Architectuur heeft een grote invloed op mijn werk, en niet alleen omdat ik veel muren fotografeer. Er is heel veel minimalisme in de architectuur en ik hou van deze eenvoud.” Toen we hem vroegen welke architectuurstroming Marcus het meest kan waarderen, antwoordde hij: “Ik hou vooral van moderne architectuur uit de tweede helft van de 20e eeuw. Ik hou van het werk van Santiago Calatrava en Zaha Hadid, net als dat van de Bauhaus-beweging – het past bij mijn fotografiestijl! Als iemand die altijd op zoek is naar symmetrische patronen of negatieve ruimtes, is architectuur echt mijn speeltuin.”

In foto's als ‘Tower of Power’, ‘Walker in the Sky’ en ‘Mexican Roof’ speelt Marcus met de verticale, horizontale en diagonale lijnen die door de gebouwen om hem heen worden gegenereerd, en creëert zo prachtige symmetrische beelden. Met zijn foto ‘Diamond’, gaat Marcus nog verder in de kunst van het herhalen, door de herhaling van de vormen te associëren met een spiegeleffect: ieder detail wordt gereflecteerd op het oppervlak van het glas.

Wat zijn creatieve proces betreft, is Marcus niet het type dat veel in z’n hoofd zit: “Soms plan ik mijn foto’s van tevoren. Een paar uur voor de sessie ga ik naar de scène om de verandering van schaduwen en kleuren te bekijken, echter vind ik de meeste interessante plekken bij toeval, om daar vervolgens een spontane foto te maken.” Dit zijn de momenten waar hij het meest van geniet, “het moment waarop ik een object ontdek om te fotograferen, en direct het eindresultaat te zien”.

Met het creëren van dit beeld wilde ik een gevoel van beweging en reizen oproepen, van kleine alledaagse trips tot aan de meer filosofische reizen in het leven.

Ter illustratie van zijn woorden en manier van werken, gaf hij ons als voorbeeld zijn beeld ‘Going Home’. Hij koos ervoor om de foto van deze brug te nemen omdat het de ideale plek was voor het schieten van een minimalistische opname. Hij wilde echter een persoon toevoegen in het midden van het beeld, om de nieuwsgierigheid van de toeschouwer te wekken. Waar is deze persoon naar onderweg? Z’n werk? Naar huis? Een minnaar? “Met het creëren van dit beeld wilde ik een gevoel van beweging en reizen oproepen, van kleine alledaagse trips tot aan de meer filosofische reizen in het leven. Om de foto dynamischer te maken heb ik een aantal kleuren toegevoegd aan de lucht, dat is wat hem zo populair maakte. Iedereen houdt van een hemel waarin de kleuren verlopen!” Nog altijd is dit één van zijn meest gecomplimenteerde foto’s. “Ik heb veel foto’s ontvangen van mensen over de hele wereld die het aan hun muren hebben hangen. En tijdens mijn Instagram-takeover voor @fotografiska in 2017 was het de meest geliefde foto van het jaar.” We zijn het er helemaal mee eens, ook wat ons betreft is deze foto een grote favoriet.

In al hun eenvoud weten de foto’s van Marcus Cederberg een zoete droomwereld op te roepen. Verken zijn collectie en raak in de ban van zijn kleurrijke universum.

Tekst: Caroline Lacaille

Vertaling: Laura Veneklaas